Afgelopen vrijdag kregen we op een paar uur tijd een sneeuwtapijtje van een twintigtal centimeters cadeau. Reden genoeg om de slee van stal te halen dachten vader en moeder zaterdag. Want wat is er nu gezelliger dan uw kroost op de slee te zwieren en een fikse wandeling te gaan maken. (We waren in al onze hevigheid wel vergeten dat ze de straatjes al iets of wat opengeschraapt hadden…) De kinderen werden ingepakt en we vertrokken. Alleen waren we het enthousiasme van onze dochters vergeten mee te nemen.
Het werd zelfs zo erg dat Eline besloot dat ze liever te voet verder ging.
En Amélie dus alleen achterbleef op de slee. Nog steeds even enthousiast trouwens.
Het tij keerde pas een beetje toen dochter 1 besloot dat ze de slee liever zelf wou trekken, en dochter 2 haar puppy-oogjes gebruikte om in papa’s nek te mogen.
We stonden na 15 minuten alweer thuis. Hoewel moeder en vader best nog wel een stukje verder hadden willen wandelen door dit mooie landschap.
Zondag bleek er nog een dikke 10 centimeter bijgekomen te zijn, en vroegen de dochters zowaar zelf achter een sleetochtje. Poging 2 dus. Die wonderwel beter meeviel dan verwacht.
En zo sloten wij ons weekend af. Een weekend vol spelende kindjes die tot het middaguur in pyjama bleven rondhangen, vol warmte dankzij de brandende kachel, vol zalig niksdoen… I like!
klavertje4.wordpress.com 
Jullie wonen toch zo ongelooflijk prachtig!
Ja he 🙂
Amai, zo’n schoon landschap in uw achtertuin …
Ben bij de foto’s van het eerste tochtje bijna gestikt in mijn muesli van ’t lachen. 😉 Maar ’t ziet er daar inderdaad zo prachtig uit!
Die eerste foto is zo geweldig grappig :))
Zo in de Ardennen wonen, het heeft zo zo’n voordelen. Mooi!
Zo jaloers..
Die plaatjes geven mij heimwee…..